Halverwege

We zitten alweer op helft van ons avontuur en van mij mag deze nog veel langer duren. We zijn inmiddels al aardig gewend op stage, maar leren nog elke dag meer. De taal blijft een obstakel soms, maar met de Spaanse lessen kan ik al veel verstaan en spreken vind ik nog moeilijk.

De verpleegkundigen bij Casaverde geven ons heel veel ruimte om te leren, zo laten ze ons veel verpleegtechnische handelingen uitvoeren zoals het toedienen van medicatie intramusculair en subcutaan, en inbrengen van een maagsonde, wondzorg en het verzorgen van een trachea. Omdat je met sommige collega’s niet goed kan communiceren, doen zij het altijd eerst voor en staan altijd naast je om je te helpen, ze zullen je nooit aan je lot overlaten. Deze week komen de griepprikken eraan en aangezien er 130 bewoners zijn word dat flink prikken! Nu Joyce en ik aardig zijn gewend kunnen we ook lekker met ze meewerken.

Vorige week zijn de leraren bij ons op stage bezoek geweest om te kijken hoe we het hebben en hoe alles gaat. Ze vonden het onwijs leuk om ons zo te zien in een ander land en waren trots op ons. Na een gesprek waarin voornamelijk de verschillen van Nederland en Spanje werden besproken was iedereen tevreden, ook de directeur was te spreken. Maar er moet wel meer geleerd worden voor anatomie&ziektekunde! Elaine, mijn Nederlandse stagebegeleidster, die er helaas niet bij kon zijn had met de directeur gesproken. Ze waren allebei wel nieuwsgierig wat die verschillen dan precies zijn, misschien kunnen ze dan iets veranderen om de zorg te verbeteren. We zouden een keer om de tafel gaan zitten om de verschillen te bespreken. Dat was onwijs leuk om te horen!

Deze week zijn Joyce en ik 2 dagen meegelopen met de Auxilliar (verzorgende) om de verschillen te bekijken in de basiszorg. Qua techniek verschilt het niet veel, maar de communicatie is heel ver te zoeken. Zelfs ik met me gebrekkige Spaans praatte meer met de bewoners dan zij, ik vind dat erg kwalijk. Ook vind ik ze nogal hardhandig met de bewoners. Maar dat is ook het cultuurverschil denk ik. Er wordt ook weinig met tilliften gewerkt ze tillen vaak met zijn tweeën iemand van bed naar de rolstoel bijvoorbeeld. Ze zijn ook heel erg snel. Je staat letterlijk in de wasstraat.

Na die 2 dagen zijn we met Elaine gaan zitten en zijn we tot de conclusie gekomen dat er hygiënischer gewerkt kan worden en meer communicatie plaats kan vinden. Hygiëne om de wondzorg te verbeteren en vooral blaasontstekingen voorkomen, want die zijn er heel veel hier.onnodig. Joyce en ik gaan nu allebei een bewoner uitkiezen met een flinke decubituswond en daarvan de wondzorg op ons nemen, leuk om aan het einde de stage verbetering te kunnen zien. Tenminste dat is de bedoeling haha!

Een stage in het buitenland is niet alleen een persoonlijke ontwikkeling voor de studenten, maar ook misschien wel een ontwikkeling voor het bedrijf. Door de verschillen te bekijken kan je van alles verbeteren. En het verbeteren van de zorg kan altijd!