Het Spanje avontuur.

Mijn naam is Nina, 22 jaar en ik studeer verpleegkunde op het ROC Mondriaan. Ik heb de mogelijkheid gekregen om een stage in het buitenland te lopen. Toen dat bekend werd gemaakt was ik gelijk van de partij. Uitwisseling en stage in het buitenland hoorde ik alleen van vrienden of kennissen en was eigenlijk een beetje een ver van me bed show. Het balletje ging snel rollen op school, solliciteren, motivatiebrieven, gesprekken. En ja hoor! Ik was een van de studenten die 5 maanden naar SPANJE mocht!
Toen eenmaal de dag was aangebroken, vlogen wij met 9 meiden naar Alicante waar Laura&Eef van Estudiantes ons kwamen ophalen. 2 geweldige mensen met passie voor hun werk. Zij regelen voor ons de stageplekken, appartementen en zelfs een huismoeder!(daar straks meer over). Nadat we iedereen af hebben gezet in Alfaz Del Pi, Alicante en Rojales gingen we naar ons appartement. Samen met Joyce ben ik in Almoradi geplaatst waar we in een gloednieuw appartement terecht zijn gekomen. In het vliegtuig kwamen Joyce en ik er al snel achter dat we erg veel gemeen hebben, 2 sloddervosjes bij elkaar dat wordt wat! Na 40 uur niet te hebben geslapen heb ik nog tot half 3 s’nachts geklets met Joyce en hebben we zelfs de bedden bij elkaar geschoven, want alleen is ook maar zo alleen.
En dan moet alles geregeld worden, een Spaans nummer, een fiets, stagevoorbereidingen en onze huismoeder leren kennen. Dat is Angelique, een echte Amsterdamse die 9 jaar in Spanje woont en nu haar eigen yogaschool heeft. Wij zijn met de meiden van Rojales, Guardemar en Almoradi wat gaan eten aan zee in Guardemar, waar het nog vol zit met toeristen, dus veel te doen daar! Angelique zal ons helpen en steunen in de wat moeilijkere tijden, maar zij geeft ons al de informatie over de omgeving en kan evt. dingen regelen. Een nieuwe moeder (Sorry mam) Maar met haar Amsterdamse gezelligheid komt dat helemaal goed.
Dan de Spaanse cultuur. Het is erg warm hier. Ik ben een echte Nederlander en hoe sneller hoe beter, maar dat gaat dus echt niet hier. Alles gaat op zijn dooie gemakje en wat nu niet is komt later wel, Mañana mañana! Laura vertelde ons al dat hier s’avonds rond 10/half 11 werd gegeten, dat kon ik niet geloven, maar echt dus.. wij eten niet vroeger dan 10 uur. De tweede avond zijn we naar een Spaanse club gegaan om een drankje te doen, wat een Salsa avond bleek te zijn. Ik heb me ogen uitgekeken jong, oud, dik, dun, lang, klein iedereen was er en iedereen danste met elkaar. Het wordt hier met de paplepel ingegoten. Met me Hollandse heupjes bleef het ook bij kijken.. maar daar komt hoop ik verandering in! We hebben nu wat van het leven in Spanje mogen proeven, maar we komen natuurlijk om stage te lopen! Daarover volgt later meer. Adios!